ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست شاعر: خیام ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست بی بادهی گلرنگ نمیباید زیست این سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزهی خاک ما تماشاگه کیست