لحظه ای برویم تا به خرابات

لحظه ای برویم تا به خرابات
آن بیچارگان را ببینیم
آن روسپیان را خدا آفریده است
اگر بدند یا نیکند، در ایشان بنگریم
در کلیسا هم برویم
ایشان را بنگریم
طاقت کار من کسی ندارد
آنچه من کنم مقلد را نشاید که بدان اقتدا کند
راست گفته اند که این قوم اقتدا را نشایند

یک دیدگاه در “لحظه ای برویم تا به خرابات”

  1. خدا رحمت کنه شمس تبریزی رو، مردی هستن که دیگه دنیا لنگه شو به خودش ندیده… یک مرد واقعی و یک انسان شریف

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *